காகபுசுண்டர் உபநிடதம் - 31 -1

II. காகபுசுண்டர் உபநிடதம் - 31 காப்பு எண்சீர் விருத்தம் ஆதியெனை யீன்ற குரு பாதங் காப்பு; அத்துவிதம் பிரணவத்தி னருளே காப்பு; நீதியா மாரூட ஞானம் பெற்ற நிர்மலமாஞ் சித்தருடைப் பாதங் காப்பு; சோதியெனப் பாடிவைத்தேன் முப்பத் தொன்றிற் துரியாதீ தப்பொருளைத் துலக்க மாகத் தீதில்லாக் குணமுடைய பிள்ளை யானார் சீவேச ஐக்யமது தெரியுந் தானே. நூல் தானென்ற குருவினுப தேசத் தாலே தனுகரண அவித்தை யெல்லாந் தவறுண்டேபோம்; வானென்ற சுவானுபவ ஞான முண்டாம்; மவுனாதி யோகத்தின் வாழ்க்கை யெய்தும்; நானென்ற பிரபஞ்ச வுற்பத் திக்கு நாதாநீ தக்யானம் நன்றா யெய்தும்; கோனென்ற கொங்கணவர் தமக்குச் சொன்ன குறிப்பான யோகமிதைக் கூர்ந்து பாரே. 1 பாருநீ பிரமநிலை யார்தான் சொல்வார்? பதமில்லை யாதெனினும் பவ்ய மில்லை சேருமிந்தப் பிரமாணந் தானு ணர்ந்து தெரிவிக்கப் படாதருளிற் சிவசொ ரூபம்; ஊருகீன்ற காலத்ர யங்க ளாலே உபாதிக்கப் பர தத்வ முற்பத் திக்கும் சாருமிந்த வுபாதான காரணத்தின் சம்பந்த மில்லாத சாட்சிதானே. 2 சாட்சிசத்தா யதீதகுணா தீத மாகிச் சட்சுமனத் தாலறியத் தகாது யாதும் சாட்சியதே யேதுசா தனமுந் தள்ளிச் சகலவந்தர் யாமித்வ சர்வ பூத சாட்சியினை யிவ்வளவவ் வளவா மென்று தனைக்குணித்து நிர்ணயிக்கத் தகாது யோகம் சாட்சியதே ஞாதுர்ஞான ஞேய ரூபஞ் சத்தாதி பிரமாதி தானே சொல்வாம். 3 சொல்லுமெனக் கேட்டுகந்த மாணாக் காவுன் தூலகா ரணப்பிரமந் துரியா தீதம் அல்லுமல்ல பகலுமல்ல நிட்க ளங்கம் அம்சோகம் அசபாமந் திரத்தி யானம் செல்லுமவ னேநானென் றபிமா னிக்குச் சித்திவிர்த்தி நிரோதகமாம் யோகத் தாலே வெல்லறிஞர் பலபோக விர்த்தி யோகி விவேகதியா னாதிகளே மேலாம் பிர்மம். 4 பிர்மசுரோத் ராதிஞானேந் திரிய மைந்தும் பேசுதர்க்க வாக்காதியிந் திரிய மைந்தும் கர்மமெனுஞ் சத்தாதி விடய மைந்தும் கரணாதி நான்குபிரா ணாதி யைந்தும் வர்மமிவை யிருபத்து நான்குங் கூடி வருந்தூல சரீரவிராட் டெனவே சொல்லும் தர்மவத்தைச் சாக்கிரபி மானி விசுவன் தனக்குவமை யாங்கிரியா சத்தி தானே. 5 சத்தியுடன் ரசோகுணந்தான் நேத்ரத் தானம் தனிப்போக மிதனோடே சார்ந்த ஆன்மா வெற்றிபெறும் சீவாத்மா அகார மாச்சு விவகார சீவனிதை விராட்டென் பார்கள்; வித்தையெனு மவித்தையிலே பிரதி விம்பம் விலாசமிந்தத் தூலசூக்க விருத்தி யாச்சு; தத்வமசி வாக்குச்சோ தனையி னாலே தான்கடந்து சூட்சுமத்திற் சார்ந்து கொள்ளே. 6 கொள்ளடா ஞானேந்திரி யங்க ளைந்து கூடினவை கர்மேந்திரி யங்க ளைந்து தள்ளடா பிராணாதி வாயு வைந்து சார்வான மனம்புத்தி தானி ரண்டு விள்ளடா பதினேழு தத்து வங்கள் விர்த்தியெனுஞ் சூட்சுமமாம் இரண் கர்ப்பத் துள்ளடா அபிமானி சைதன்ய னாகுஞ் சொப்பனா வத்தையெனச் சொல்லும் நூலே. 7 நூலான சாத்மிகமாம் அகங்கா ரத்துள் நுழைந்தவிச்சா சக்தியல்லோ நுணுக்க மாச்சு? காலான கண்டமெனுந் தானத் துள்ளே கலந்திருக்கும் போகமல்லோ இச்சா போகம்? நாலான ஆன்மாவே அந்த ரான்மா ஞானமிந்தப் படியறிந்தா லுகார மாச்சு; தூலமெனுஞ் சூட்சுமத்தைக் கடந்து நின்று சொல்லுகிறேன் காரணத்தின் சுயம்பு தானே. 8 தானல்யாகக் கிருதமெனுஞ் சரீரத் துக்குத் தானமதே இதயமா ஞான சத்தி வானமதே அகங்காரம் வித்தை யாகில் வருஞ் சுழுத்தி யபிமானி பிராக்ஞ னாகும் கோனிதற்கே ஆனந்த போக மாகும் கூடுகின்ற ஆன்மாவே பரமான் மாவாம் கானிதற்குப் பரமான்மா சீவ னிந்தக் காரணமே மகாரமெனக் கண்டு கொள்ளே. 9 கொள்ளுமந்தப் பொருள்தானே சத்து மல்ல கூறான அசத்துமல்ல கூர்மை யல்ல உள்ளுநிரா மயமல்ல சர்வமய மல்ல உற்றுப்பார் மூன்றெழுத்தும் ஏக மாச்சு; தள்ளுகின்ற பொருளல்ல தள்ளா தல்ல தான்பிரம ரகசியஞ்சந் தான முத்தி விள்ளுமந்தப் படிதானே வேத பாடம் விசாரணையாற் சமாதிசெய்ய விட்டுப் போமே. 10